(fot. Leszek Stankiewicz - 2004)

(fot. Leszek Stankiewicz - 2004)

(fot. Krzysztof Kokoszka - 2011)

(fot. Sylwia Piekarek - 2016)

(fot. Sylwia Piekarek - 2016)

(fot. Brygida Kicińska - 2022)

(fot. Brygida Kicińska - 2022)

(fot. Krzysztof Kokoszka - 2011)

Położenie. Stolica Polski, dzielnica Warszawy na prawym brzegu Wisły. Kościół położony na osiedlu Stara Miłosna i ulicy Borkowskiej.

Historia. Kościół p.w. Świętego Antoniego Padewskiego z 1916 r. Zbudowany w Rokitnie (p.w. Wniebowzięcia NMP) koło Błonia wg projektu Bronisława Gajewskiego, przez cieślę Wacława Wędrowskiego. Przeniesiony w latach 1948 – 50 do Starej Miłosnej i przebudowany przez architekta Stanisława Marzyńskiego. Pożar kruchty i fasady frontowej (zniszczeniu uległy organy) w dniu 22.01.2006 r.

Budowa i wyposażenie. Kościół drewniany, jednonawowy konstrukcji zrębowej (sumikowo – łątkowej). Nieorientowany, zbudowany z drewna sosnowego. Mniejsze prezbiterium od nawy, prostokątnie zamknięte z bocznymi zakrystiami i składzikiem na osi. Kruchta od frontu nawy. Dach dwukalenicowy, kryty gontem z okapem z dwoma wieżyczkami na sygnaturkę. Większa ośmioboczna w frontowej części, zwieńczona cebulastym, blaszanym hełmem z latarnią. Wewnątrz chór muzyczny wsparty na dwóch słupach, o prostej linii parapetu z organami. Strop płaski wspólny dla nawy i prezbiterium z kasetonami z scenami ze Starego i Nowego Testamentu autorstwa Anny Grocholskiej. Podłoga drewniana. W trakcie remontu pod uszkodzoną boazerią odsłonięto starą polichromią z lat 50 XX w., autorstwa Wincentego Kiliana i Zygmunta Wieniawy – Markiewicza. Przedstawienie Chrystusa, aniołów muzykujących, Świętych Judy Tadeusza i Stanisława. Ołtarz główny z dębowym krzyżem z Chrystusem o 2,5 m wysokości. Dwa skromne ołtarze boczne. Trzy barokowe figury pochodzące ze Śląska i Stacje Drogi Krzyżowej prawdopodobnie z terenów Rzeszowszczyzny. Drewniana, współczesna dzwonnica. Zbudowana na planie kwadratu, o ścianach zwężających się ku górze z gontowym dachem namiotowym.

Także warto zobaczyć. Zajazd z 1 poł. XIX w. Rezerwat torfowiskowy „Bagno Jacka”.

Literatura. [9][33]

Strona główna