(fot. Jacek Ramus - 2003)

(fot. Zbigniew Bereszyński - 2006)

(fot. Sylwia Piekarek - 2004)

(fot. Jacek Ramus - 2003)

(fot. Brygida Kicińska - 2010)

(fot. Brygida Kicińska - 2010)

(fot. Brygida Kicińska - 2010)

(fot. pocztówka z p. XX w.)

(fot. pocztówka z lat 30 XX w.)

(reprodukcja - Schlesische Heimatblätter: Zeitschrift für schlesische Kultur - 1911)

(fot. Brygida Kicińska - 2012)

(fot. Brygida Kicińska - 2012)

(fot. Brygida Kicińska - 2012)

(fot. Brygida Kicińska - 2012)

(fot. Brygida Kicińska - 2012)

(fot. Brygida Kicińska - 2012)

(fot. Brygida Kicińska - 2012)

(fot. Brygida Kicińska - 2012)

(fot. Brygida Kicińska - 2012)

(fot. Brygida Kicińska - 2012)

Położenie. Miasto siedziba powiatu, ok. 40 km na pn. – wsch. od Kluczborka. Kościół położony 1,5 km od centrum miasta w kierunku Wielunia przy ulicy Gorzowskiej.

Historia. Kościół p.w. Świętej Anny z 1518 r. Rozbudowany w latach 1669 – 1670 przez cieślę Marcina Snopka o zespół kaplic w kształcie róży pięciolistnej. Uważany za jeden z najładniejszych w Polsce kościołów, o niespotykanych rozwiązaniach konstrukcyjnych. Remontowany w 1696 r. Dobudowa podcieni w 1700 r. i zakrystii w 1707 r. Restaurowany w 1873 r. i latach 1958 – 59. W 1968 r. nadano specjalne przywileje odpustowe. Tryptyk gotycki skradziono w nocy z 19/20 sierpnia 1994 r., udało się odzyskać dwie figury. W 2018 r. kościół wpisany na listę Pomników Historii.

Budowa i wyposażenie. Drewniany kościół jednonawowy, konstrukcji zrębowej (wieńcowej). Orientowany, nawa w stylu późnogotyckim połączona z barokową budowlą zbudowaną na planie sześcioboku z zespołem pięciu kaplic. Prezbiterium mniejsze od nawy, zamknięte trójbocznie z boczną zakrystią z lożą kolatorską na piętrze. Wieża od frontu, nadbudowana nad nawą. Zwieńczona barokowym, blaszanym hełmem baniastym z iglicą. Dach dwukalenicowy, kryty gontem z okrągłą wieżyczką na sygnaturkę. Zwieńczoną blaszanym hełmem cebulastym. Świątynia otoczona otwartymi sobotami, wspartymi na słupach z mieczami. Wewnątrz starej części strop płaski. Chór muzyczny wsparty na dwóch słupach z parapetem o prostej linii. Organy na nowszym podium przy bocznej ścianie nawy. Belka tęczowa z grupą Ukrzyżowania z XVII w. z napisem w języku polskim. Część z XVII w. zbudowana na planie sześcioramiennej gwiazdy z drewna sosnowego. Dachy kryte gontem. Pięć ramion zamkniętych dwubocznie mieści kaplice. Część szósta to łącznik z starym kościołem. W ramionach bocznych sklepienia kolebkowe z płaskimi odcinkami po bokach. Część centralna kryta sześcioboczną kopułą, wspartą na sześciu spiralnych słupach podtrzymujących także empory. Zwieńczona podwójnym cebulastym hełmem. Belka tęczowa z Grupą Ukrzyżowania z XVII w. i votami: głową jelenia, kijem i kajdanami tureckimi. Ołtarz główny neogotycki z 1873 r. Ołtarze w kaplicach: późnorenesansowy z p. XVII w., barokowe z XVII i XVIII w., i regencyjny z p. XVIII w. Ambony: późnorenesansowa z p. XVII w. z rzeźbami Ewangelistów w nawie i druga barokowa z k. XVIII w. Liczne obrazy i rzeźby. Świątynia otoczona ogrodzeniem z 14 neogotyckimi kapliczkami Stacji Drogi Krzyżowej z 1880 r., kosztem barona von Reiswitz. Obok kościoła żeliwne krzyże nagrobne z XIX w.

Także warto zobaczyć. Przebudowany kościół gotycki z XIV w.

Literatura. [8]

Strona główna