(fot. Ilona Szukała - 2002)

(fot. Michał Rychlik - 2007)

(fot. Michał Rychlik - 2007)

(fot. Brygida Kicińska - 2012)

(fot. Brygida Kicińska - 2012)

(fot. Brygida Kicińska - 2012)

(reprodukcja - Sonntagsbeilage zur Freien Presse 1930 nr 49)

(fot. Brygida Kicińska - 2012)

(fot. Brygida Kicińska - 2012)

Położenie. Miasto siedziba powiatu, ok. 30 km na pd. – wsch. od Łodzi.

Historia. Kościół p.w. Świętego Ducha z 1666 r. W latach 1811 – 1979 użytkowany przez ewangelików, następnie opuszczony. Remontowany w 1859 i 1869 r. W roku 1995 r. zaadaptowany na kościół garnizonowy. Gruntownie odrestaurowany w latach 90 XX w.

Budowa i wyposażenie. Drewniany kościół trójnawowy, konstrukcji zrębowej. Nieorientowany, zbudowany z drewna modrzewiowego. Mniejsze prezbiterium od nawy, zamknięte prostokątnie z dwoma bocznymi kaplicami na planie prostokąta. Wokół nawy w połowie wysokości wydatny okap. Dach jednokalenicowy, kryty gontem z szerokim okapem i wieżyczką sześcioboczną na sygnaturkę nad wejściem od frontu. Zwieńczoną hełmem blaszanym z latarnią. Wnętrze podzielone na trzy części dwoma rzędami kolumn po cztery sztuki. Stropy płaskie w nawie głównej, prezbiterium i nawach bocznych. Murowana kruchta pod chórem muzycznym z balustradą o prostej linii parapetu. Organy z 1871 r. nie zachowane, obecnie wykorzystywana fisharmonia Lindholm. Belka tęczowa z datą budowy „1666”. Polichromia z 1932 r. Wizerunki Jezusa i klęczących aniołów. Oryginalne zdobienie muszelkami ołtarza, amony, chrzcielnicy, skrzyni i kinkietów z okresu lat 30 XX w. Drewniana dzwonnica z 1895 r. zbudowana na planie prostokąta, oszalowana w dolnej części, kryta dachem dwuspadowym. Ogrodzenie z 1936 r.

Także warto zobaczyć. Kościół późnogotycki z 1517 - 23.

Literatura.

Strona główna