(fot. Marcin Szukała - 2003)

(fot. Brygida Kicińska - 2010)

(fot. Sylwia Piekarek - 2010)

(fot. Sylwia Piekarek - 2010)

(fot. Brygida Kicińska - 2010)

(fot. Brygida Kicińska - 2010)

(fot. Brygida Kicińska - 2010)

(fot. Brygida Kicińska - 2010)

Położenie. Wieś w gm. Olszanka, 5 km na pd. od Brzegu.

Historia. Kościół poewangelicki p.w. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny z 1580 r. Zbudowany z fundacji Georga von Kittlitz. Gotyckie prezbiterium pochodzi z p. XV w. z fundacji rodziny von Pogarell. W XVII w. we wnętrzu kościoła wybudowano drewniane empory. Remontowany w 1722, 1761, 1830 i 2000 r. Przejęty przez kościół katolicki w 1945 r. W 1963 r. odkryto polichromię w prezbiterium datowaną na lata 1418 – 28. Oczyszczono ją w latach 80 XX w. Ostatnie badania dendrochronologiczne - prof. Tomasz Ważny wykazały, że drewniane fragmenty ścian nawy i wieży pochodzą z 1 poł. XIV w.

Budowa i wyposażenie. Kościół szachulcowy o nawie konstrukcji słupowo – ramowej. Orientowany. Murowane gotyckie prezbiterium, trójbocznie zamknięte, oszkarpowane z boczną zakrystią. Z boku nawy kaplica pogrzebowa. Wieża drewniana konstrukcji słupowej od frontu, o zwężających się ścianach ku górze. Zwieńczona ośmiobocznym gontowym hełmem iglicowym. Dach jednokalenicowy, kryty gontem. Wewnątrz ściany otynkowane z drewnianym płaskim stropem wspartym na słupach. Chór muzyczny wsparty na słupach o prostej linii parapetu z barokowymi organami z 2 poł. XVIII w., autorstwa Johanna Gottfrieda Wilhelma Schefflera. Polichromia figuralna, gotycka w prezbiterium z p. XV w. imitująca arrasy. Przedstawia: Pokłon Trzech Króli, sceny z Ukrzyżowania, Męczeństwa Dziesięciu Tysięcy Legionistów i Świętego Achacjusza, Świętego Jerzego i Oblicze Chrystusa. Ołtarz główny z późnorenesansowymi fragmentami w zwieńczeniu z p. XVII w. Późnorenesansowa ambona z 1614 r. z wizerunkami czterech Ewangelistów, o gotyckiej podstawie z ok. XV w. Późnobarokowa figura anioła z 1 poł. XVIII w. trzymającego misę kamiennej chrzcielnicy z ok. 1500 r. Witraże z 1907 r. z firmy Adolpha Seilera.

Także warto zobaczyć. Dawny zajazd z 1 poł. XIX w. i spichlerz dworski z 1825 r.

Literatura. [8]

Strona główna