(fot. Grzegorz Ossoliński - 2009)

(fot. Grzegorz Ossoliński - 2009)

(fot. Brygida Kicińska - 2013)

(fot. Brygida Kicińska - 2013)

(fot. Brygida Kicińska - 2013)

(pocztówka z ok. 1910 r.)

(pocztówka z lat 60 XX w.)

(fot. Grzegorz Ossoliński - 2009)

(fot. Brygida Kicińska - 2013)

(fot. Brygida Kicińska - 2013)

(reprodukcja - Katalog Zabytków Sztuki w Polsce - Kolbuszowa, Mielec i okolice - 1991)

Położenie. Wieś siedziba gminy, ok. 15 km na pn. od Mielca.

Historia. Kościół p.w. Świętego Wojciecha Biskupa i Męczennika z 1677 r. Zbudowany z fundacji Maksymiliana Hieronima i Michała Sieciecha Ossolińskich, przez cieślę Stanisława Karkutowicza i snycerzy Wojciecha Maykowskiego i Michała Stanisława Proskowica. Remontowany w 1856 r. W 1871 r. rozebrano wieżę, dobudowano w jej miejsce kruchtę i przebudowano soboty. Remontowany w 1908 r., latach 1968 – 1976 pod kierunkiem konserwator Marii Cichorzewskiej i majstra Stefana Ciejki. Odnowiony w 1998 r. Kradzież dzwonów przez Niemców w czasie 2 wojny światowej. Świątynia i kościół w Haczowie należą do największych w kraju.

Budowa i wyposażenie. Kościół drewniany jednonawowy, konstrukcji zrębowej. Orientowany, zbudowany z drewna modrzewiowego. Mniejsze prezbiterium od nawy, zamknięte trójbocznie z boczną zakrystią. Kruchty od frontu i z boku nawy. Wysoki dach jednokalenicowy, kryty gontem z sześcioboczną wieżyczką na sygnaturkę. Zwieńczoną barokowym hełmem blaszanym z latarnią. Świątynia otoczona otwartymi sobotami, wspartymi na profilowanych słupach. Wewnątrz strop płaski. Chór muzyczny późnobarokowy, wsparty na sześciu słupach o parapecie wybrzuszonym w części środkowej. Prospekt organowy 7 głosowy z 1896 r., autorstwa Jana Śliwińskiego. Ściana tęczy o prostokątnym wykroju z belką tęczową z wyrytą datą budowy „1677”, oraz nazwiskami majstrów budowniczych i z krucyfiksem barokowym. Zachowane portale późnogotyckie w kształcie oślego grzbietu. Polichromia ornamentalna z 1924 r., zaprojektowana przez prof. Bukowskiego i wykonana przez zespół Władysława Holewińskiego. Odnowiona w latach 1975 – 76 przez art. konserwatora Marię Cichorzewską – Drabik. Składa się z architektonicznych pół z symbolami chrześcijaństwa (np. Gołębica Ducha Świętego czy kotwica) i ewangelistów (anioł, byk, lew i orzeł). Wyjątek stanowi przedstawienie Chrystusa na studni w prezbiterium. Uzupełnieniem ornament roślinny. Ołtarz główny, ołtarze boczne, ambona i dwie kropielnice późnobarokowe z ok. poł. XVIII w. Chrzcielnica barokowa, drewniana w kształcie kielicha z 2 poł. XVII w. Na pokrywie rzeźba Grupa Chrztu w Jordanie. Witraże w oknach z lat 1906 – 1908, wymienione w latach 70 XX w. wg projektu Z. Kulikowskiego. Dzwonnica murowana typu arkadowego z 1871 r. z dzwonami z 1946 r. z odlewni Felczyńskich. Plebania murowana z 1863 r.

Także warto zobaczyć.

Literatura. [14][39]

Strona główna