BUKOWIEC
województwo wielkopolskie, powiat nowotomyski



(fot. Marcin Szukała - 2001)


(fot. Sylwia Piekarek - 2009)


(fot. Sylwia Piekarek - 2009)


(fot. Sylwia Piekarek - 2009)


(fot. Sylwia Piekarek - 2009)


(fot. Piotr Kiciński- 2009)


(fot. Brygida Kicińska - 2017)


(fragment pocztówki z lat 30 XX w.)


(fot. Brygida Kicińska - 2017)


(fot. Piotr Kiciński- 2009)


(fot. Sylwia Piekarek - 2009)


(fot. Brygida Kicińska - 2017)


(fot. Piotr Kiciński- 2009)


(fot. Brygida Kicińska - 2017)


(fot. Piotr Kiciński- 2009)


(fot. Brygida Kicińska - 2017)


(fot. Brygida Kicińska - 2017)

Położenie. Wieś w gm. Nowy Tomyśl, 8 km na pd. – wsch. od miasta.

Historia. Kościół p.w. Świętego Marcina z 1737 r. Zbudowany z fundacji starosty śremskiego Karola Opalińskiego. W 1923 r. rozbudowany z inicjatywy księdza Stanisława Maciaszka o poprzeczną nawę projektu Stefana Cybichowskiego. Remontowany w latach 1982 – 84 pod kierunkiem – Teodor Szukała.

Budowa i wyposażenie. Drewniany kościół jednonawowy, konstrukcji zrębowej. Po przebudowie kościół nieorientowany. Zbudowany na planie krzyża z poprzeczną starą nawą. Prezbiterium mniejsze od nawy, zamknięte trójbocznie z boczną zakrystią. Wcześniejsze prezbiterium, obecnie kaplica p.w. Najświętszego Serca Jezusa zamknięte trójbocznie. Wieża wtopiona w bryłę kościoła, obecnie z boku, konstrukcji słupowo – ramowej z kruchtą w przyziemiu, poprzedzona gankiem wspartym na czterech słupach. Zwieńczona cebulastym hełmem blaszanym z latarnią i tarczą zegarową. Dach jednokalenicowy, kryty dachówką. Wejście główne poprzedzone kamiennymi schodami i osłonięte daszkiem, wspartym na sześciu słupach drewnianych. Wewnątrz strop płaski z płycinami z symbolami: Krzyż Grecki, Oko Opatrzności Bożej i monogram Maryi. Chór muzyczny nadwieszony o prostej linii parapetu, połączony ze starym tworzą razem kształt litery „L”. Prospekt organowy obecnie nieczynny. Polichromia w stylu art deco z 1923 r. Motywy geometryczne i roślinne. Ciekawy ornament ze szlifem generalskim – w sąsiednim Porażynie rezydował generał Kazimierz Sosnkowski. Ołtarz główny z XVII w., później przekształcony z oknem witrażowym z 1925 r. Ołtarze boczne i ambona barokowe z 1 poł. XVIII w. Chrzcielnica drewniana w kształcie wazonu z 1 poł. XVII w. W oknach witraże wykonane wg projektu Franciszka Mączyńskiego z pracowni rodziny Żeleńskich. Przedstawiające sceny biblijne i żywoty Świętych. Dzwonnica, stojak metalowy z 1981 r., kryta dachem dwuspadowym z trzema dzwonami. Plebania z k. XIX w.

Także warto zobaczyć. Obok kościoła stare lipy o obw. do 370 cm, oraz wiązy. Krzyż z 1635 r. Kaplica mauzoleum z 1926 r. powstańca wielkopolskiego na cmentarzu.

Literatura. [1][2][6][13][Kościoły drewniane Ziemi Grodziskiej – Jerzy Sobczak – WMZG – 1999]

Strona główna