(fot. Zbigniew Bereszyński - 2005)

(fot. Brygida Kicińska - 2008)

(fot. Jacek Ramus - 2003)

(fot. Jacek Ramus - 2003)

(fot. Andrzej Czyżewski - 2006)

(fot. Sylwia Piekarek - 2002)

(fragment pocztówki z przeł. lat 20 i 30 XX w.)

(fot. Brygida Kicińska - 2009)

(fot. Brygida Kicińska - 2009)

(fot. Brygida Kicińska - 2009)

(fot. Brygida Kicińska - 2009)

(fot. Brygida Kicińska - 2009)

(fot. Brygida Kicińska - 2009)

(fot. Brygida Kicińska - 2009)

Położenie. Wieś w gm. Turawa, ok. 25 km na pn. – wsch. od Opola.

Historia. Kościół p.w. Świętej Jadwigi (dawniej do XIX w. p.w. Świętego Walentego) z 1711 r. Remontowany w latach 1858 – 59, 1898 – 1911, 1930 r. – dobudowa kruchty i nowy hełm wieży i w 1951 r. W 1971 – 74 odsłonięto starą polichromię, której konserwację zakończono w 1979 r. – Kazimiera i Kazimierz Wajdowie. Remont wieży i dachu w 2000 r. Remont organów w 2001 r. W 1943 r. zarekwirowano dzwon z 1521 r., odnaleziony w 2006 r. w niemieckiej miejscowości Haunzenberg.

Budowa i wyposażenie. Kościół drewniany, jednonawowy konstrukcji zrębowej. Orientowany, zbudowany z drewna sosnowego na planie krzyża łacińskiego – dwie boczne kaplice przy nawie tworzą transept. Zamknięte prostokątnie o kalenicach niższych od nawy głównej. Mniejsze prezbiterium od nawy, zamknięte trójbocznie z boczną zakrystią na planie prostokąta z lożą kolatorską na piętrze. Kruchta z boku nawy. Wieża konstrukcji słupowej z izbicą, o ścianach zwężających się ku górze z kruchtą w przyziemiu. Zwieńczona cebulastym hełmem gontowym z latarnią. Trzy dzwony z XX w. i jeden mały dawnej sygnaturki z 1811 r. Dach jednokalenicowy, kryty gontem z sześcioboczną wieżyczką na sygnaturkę. Zwieńczoną baniastym hełmem gontowym z latarnią. Wokół świątyni okap gontowy. Wewnątrz stropy płaskie, w prezbiterium z wydatną fasetą. Chór muzyczny wsparty na czterech słupach z malowanym parapetem o prostej linii, przechodzącym w krótkie boczne empory z rokokowo – klasycystycznym prospektem organowym 9 głosowym z 1777 r. Podłoga drewniana z 1971 r. Cenna barokowa polichromia figuralna pokrywająca niemal całe wnętrze kościoła z XVIII w. W prezbiterium na stropie przedstawienie dziewięciu obrazów mi. Adoracji NMP, ma ścianach wizerunki Anioła z Chrystusem, MB Szkaplerznej i Świętych Anny, Urszuli, Heleny, Agnieszki, Doroty, Małgorzaty, Józefa i Sebastiana. W nawie na stropie 12 obrazów mi. przedstawienie Świętej Trójcy, Świętego Marcina z żebrakiem. Na ścianach, sceny z Księgi Rodzaju (Adam i Ewa w Raju), Drogi Krzyżowej, Ostatniej Wieczerzy, Złożenie Chrystusa do Grobu i słynnej "bierdzańskiej śmierci". W kaplicach sceny z życia Świętych Jadwigi i Walentego. Na parapetach wizerunki: chóru 12 Apostołów, empor licznych Świętych. Brakujące fragmenty w latach 70 XX w. uzupełnili Kazimiera i Kazimierz Wajdowie, mi. Przedstawienie na stropie Świętego Rocha z psem. Wyposażenie barokowe: ołtarz główny z p. XVIII w., dwa ołtarze boczne w kaplicach z ok. poł. XVIII w., ambona, konfesjonał i chrzcielnica z XVIII w. Stacje Drogi Krzyżowej rokokowe z przeł. XVIII i XIX w. Ogrodzenie z murowanymi słupkami i segmentami z drewnianymi sztachetami.

Także warto zobaczyć. Pomnikowe drzewa wokół kościoła: sześć dębów i jesion.

Literatura. [8]

Strona główna